Ханс Хартунг

Ханс Хартунг
фр.: Hans Hartung
Род дзейнасці	мастак, рысавальнік, фатограф, каліграф, графік, кераміст, дзеяч выяўленчага мастацтва
Дата нараджэння	21 верасня 1904(1904-09-21)[…]
Месца нараджэння	Лейпцыг, Лейпцыг, Каралеўства Саксонія, Германскі рэйх
Дата смерці	7 снежня 1989(1989-12-07)[…] (85 гадоў)
Месца смерці	Анціб, акруга Грас[d], дэпартамент Прыморскія Альпы, рэгіён Праванс — Альпы — Лазурны Бераг, Метраполія Францыі, Францыя
Грамадзянства	Германія  Францыя
Жонка	Anna-Eva Bergman[d]
Член у	Берлінская акадэмія мастацтваў Баварская акадэмія прыгожых мастацтваў[d] Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Бітвы/войны	Другая сусветная вайна
Узнагароды і прэміі	Гран-пры гарады Парыжа ў вобласці прыгожых мастацтваў[d] прэмія Рубенса[d] (1957)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ханс Хартунг (ням.: Hans Hartung; 21 верасня 1904, Лейпцыг — 7 снежня 1989, Антыб) — французскі мастак Парыжскай школы, выхадзец з Германіі.

Біяграфія

Ханс Хартунг нарадзіўся ў 1904 годзе ў Лейпцыгу. Яго бацька — медык, музыкант і мастак-самавук. У 1912—1914 гадах сям’я жыла ў Базелі, дзе Хартунг захапіўся фатаграфіяй. Затым вучыўся ў Дрэздэне, капіяваў у музеі Рэмбранта, Гою, Эль Грэка, нямецкіх і аўстрыйскіх экспрэсіяністаў (Какошка, Нольдэ). У акварэльных працах 1922 г. прыйшоў да абстракцыянізму.

У 1924—1925 вучыўся філасофіі і гісторыі мастацтва ў Лейпцыгу, затым — у Акадэміі прыгожых мастацтваў у Дрэздэне. Адкрыў для сябе імпрэсіянізм і кубізм. Да 1931 года жыў у Парыжы, затым падарожнічаў па Бельгіі, Галандыі, Нарвегіі. З 1934 года пасяліўся ў Парыжы, зблізіўся з Кандзінскім, Мандрыянам, Міро, Колдэрам. Маляваў у манеры, блізкай да ташызму.

У 1939 годзе Хартунг ажаніўся з нарвежскай мастачкай Ганнай-Эвэ Бергман. У 1939 годзе яны развяліся. У галечы Хартунг працаваў у майстэрні скульптара Хуліа Гансалеса і пасля ажаніўся з яго дачкой Рабертэ. Аднак з ёй ён таксама развёўся і ў 1957 годзе зноў узяў шлюб з першай жонкай.

У гады Другой сусветнай вайны запісаўся ў Замежны легіён, ваяваў у Паўночнай Афрыцы. Дэмабілізаваўшыся, бег з акупаванай Францыі ў 1943 годзе, хаваўся ў Іспаніі, быў арыштаваны, 7 месяцаў правёў у французскім канцэнтрацыйным лагеры. Затым зноў паступіў у Замежны легіён, быў цяжка паранены ў лістападзе 1944, страціў правую нагу. Вярнуўшыся ў Парыж, у 1946 годзе атрымаў французскае грамадзянства, быў узнагароджаны Ваенным крыжом і ордэнам Ганаровага легіёна.